Το αλκυλογλυκοσίδιο ή το αλκυλο πολυγλυκοσίδιο είναι ένα πολύ γνωστό βιομηχανικό προϊόν και αποτελεί τυπικό προϊόν ακαδημαϊκής εστίασης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πριν από περισσότερα από 100 χρόνια, η Fischer συνέθεσε και αναγνώρισε τους πρώτους αλκυλογλυκοσίτες σε ένα εργαστήριο, περίπου 40 χρόνια αργότερα, η πρώτη αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας που περιγράφει τη χρήση αλκυλογλυκοσιδίων σε απορρυπαντικά κατατέθηκε στη Γερμανία. Στη συνέχεια, τα επόμενα 40-50 χρόνια, ορισμένες ομάδες εταιρειών στρέφουν την προσοχή τους στους αλκυλογλυκοσίδες και ανέπτυξαν διαδικασίες για την παραγωγή τους με βάση τις μεθόδους σύνθεσης που ανακάλυψε ο Fischer.
Σε αυτή την εξέλιξη, η πρώιμη εργασία του Fischer σχετικά με την αντίδραση της γλυκόζης με υδρόφιλες αλκοόλες (όπως μεθανόλη, αιθανόλη, γλυκερόλη κ.λπ.) εφαρμόστηκε σε υδρόφοβες αλκοόλες με αλκυλικές αλυσίδες, που κυμαίνονται από οκτύλιο (C8) έως δεκαεξύλιο (C16) το τυπικό λιπαρό αλκοόλες.
Ευτυχώς, λόγω των ιδιοτήτων εφαρμογής τους, η βιομηχανική παραγωγή δεν είναι καθαροί αλκυλ μονογλυκοσίτες, αλλά ένα πολύπλοκο μείγμα αλκυλο μονο-, δι-, τρι- και ολιγογλυκοσιδών, που παράγεται στις βιομηχανικές διεργασίες. Εξαιτίας αυτού, τα βιομηχανικά προϊόντα ονομάζονται αλκυλ πολυγλυκοσίδες, τα προϊόντα χαρακτηρίζονται από το μήκος της αλκυλικής αλυσίδας και τον μέσο αριθμό μονάδων γλυκόζης που συνδέονται με αυτήν, τον βαθμό πολυμερισμού.
(Εικόνα 1. Μοριακός τύπος αλκυλο πολυγλυκοσιδών)

Η Rohm&Haas ήταν η πρώτη εταιρεία που διεξήγαγε μαζική παραγωγή για οκτυλ/δεκυλ(C8~C10) γλυκοσίδες στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ακολουθούμενη από την BASF και τη SEPPIC. Ωστόσο, λόγω της μη ικανοποιητικής απόδοσης αυτής της μικρής αλυσίδας και της κακής ποιότητας χρώματος, η εφαρμογή της περιορίζεται σε λίγα τμήματα της αγοράς, όπως βιομηχανικοί και θεσμικοί τομείς.
Η ποιότητα αυτού του αλκυλογλυκοσιδίου βραχείας αλυσίδας έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια και ορισμένες εταιρείες προσφέρουν επί του παρόντος νέους οκτυλο/δεκυλογλυκοσίδες, συμπεριλαμβανομένων των BASF, SEPPIC, Akzo Nobel, ICI και Henkel.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αρκετές εταιρείες άρχισαν να αναπτύσσουν αλκυλογλυκοσίδες σε μεγαλύτερη σειρά αλκυλικών αλυσίδων (δωδεκύλ/τετραδεκύλ, C12~C14) προκειμένου να παρέχουν ένα νέο επιφανειοδραστικό για τη βιομηχανία καλλυντικών και απορρυπαντικών. Περιλάμβαναν τη Henkel KGaA, το Ντίσελντορφ, τη Γερμανία και το Horizon, τμήμα της AEStaley Manufacturing Company of Decatur, IIlinois, ΗΠΑ.
Χρησιμοποιώντας την τεχνογνωσία του Horizon που αποκτήθηκε ταυτόχρονα, καθώς και την εμπειρία της Henkel KGaA από την έρευνα και την ανάπτυξη στο Ντίσελντορφ. Η Henkel δημιούργησε ένα πιλοτικό εργοστάσιο για την παραγωγή αλκυλο πολυγλυκοσίδων στο Crosby του Τέξας. Η παραγωγική ικανότητα του εργοστασίου ήταν 5000 τόνοι ετησίως, και έχει δρομολογηθεί το 1988 και το 1989. Σκοπός του πιλοτικού εργοστασίου είναι να αποκτήσει παραμέτρους διαδικασίας και να βελτιστοποιήσει την ποιότητα και την αγορά καλλιέργειας για αυτό το νέο επιφανειοδραστικό.
Κατά την περίοδο από το 1990 έως το 1992, άλλες εταιρείες ανακοίνωσαν το ενδιαφέρον τους για την παραγωγή αλκυλο πολυγλυκοσιδίων (C12-C14), συμπεριλαμβανομένων των Chemische werke Hiils, ICI, Kao, SEPPIC.
Το 1992, η Henkel ίδρυσε νέο εργοστάσιο στις ΗΠΑ για την παραγωγή αλκυλο πολυγλυκοσιδίων και η παραγωγική της ικανότητα έφτασε τους 25000 τόνους ετησίως. Η Henkel KGaA ξεκίνησε να λειτουργεί δεύτερο εργοστάσιο με την ίδια παραγωγική ικανότητα το 1995. Η αύξηση της παραγωγικής ικανότητας κάνει νέες κορυφές της εμπορικής εκμετάλλευσης των αλκυλο πολυγλυκοσιδίων.