Διεπιφανειακές ιδιότητες παράγωγα αλκυλ πολυγλυκοσιδίων.

Για να χαρακτηριστούν οι διεπιφανειακές ιδιότητες των παραγώγων αλκυλο πολυγλυκοσιδίου, καταγράφηκαν καμπύλες επιφανειακής τάσης/συγκέντρωσης και προσδιορίστηκαν από αυτές οι κρίσιμες συγκεντρώσεις μικκυλίου (cmc) και οι τιμές επιφανειακής τάσης οροπεδίου πάνω από το cmc. Η διεπιφανειακή τάση έναντι δύο ουσιών μοντέλων: οκτυλο-δωδεκανόλη και δεκάνιο- ερευνήθηκαν ως περαιτέρω παράμετροι. Οι τιμές cmc που λαμβάνονται από αυτές τις καμπύλες φαίνονται στο σχήμα 8. τα αντίστοιχα δεδομένα για ένα C₁₂ αλκυλο μονογλυκοσίδιο και α_{Γ 12/14}αλκυλο πολυγλυκοσίδη περιλαμβάνονται για σύγκριση. Μπορεί να φανεί ότι οι αλκυλοπολυγλυκοζιτικοί γλυκερολικοί αιθέρες και τα ανθρακικά έχουν υψηλότερες τιμές cmc από τους αλκυλοπολυγλυκοσίτες συγκρίσιμου μήκους αλυσίδας ενώ οι τιμές cmc των μονοβουτυλαιθέρων είναι κάπως χαμηλότερες από αυτές των αλκυλο πολυγλυκοσίδων.

Οι μετρήσεις διεπιφανειακής τάσης διεξήχθησαν με ένα τεντόμετρο περιστρεφόμενης πτώσης Kri.iss. Για την προσομοίωση πρακτικών συνθηκών, οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν σε σκληρό νερό (270 ppm Ca :Mg= 5: ll σε συγκέντρωση τασιενεργού 0,15 g/l και σε SO Το Σχήμα 9 δείχνει μια σύγκριση της διεπιφανειακής τάσης του C₁₂παράγωγα αλκυλ πολυγλυκοσιδίου έναντι οκτυλ δωδεκανόλης. Το Γ₁₂Ο μονο[1]βουτυλαιθέρας έχει την υψηλότερη διεπιφανειακή τάση και επομένως τη χαμηλότερη διεπιφανειακή δραστηριότητα ενώ ο C₁₂Ο μονογλυκερολικός αιθέρας βρίσκεται ουσιαστικά στο επίπεδο του C₁₂πολυβουτυλαιθέρας. Το Γ₁₂Ο αλκυλοπολυγλυκοσίδης που περιλαμβάνεται για σύγκριση βρίσκεται στο επίπεδο των δύο τελευταίων αλκυλοπολυγλυκοσιδικών παραγώγων που αναφέρθηκαν. Συνολικά, οι τιμές διεπιφανειακής τάσης έναντι της οκτυλο-δωδεκανόλης είναι σχετικά υψηλές. Αυτό σημαίνει ότι, για πρακτικές εφαρμογές, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι τα μείγματα επιφανειοδραστικών που χρησιμοποιούνται έχουν συνέργεια με τα πολικά έλαια.

Το αποτέλεσμα της δοκιμής αφρού όπως το Σχήμα 10. Η συμπεριφορά αφρισμού διαφόρων αλκυλοπολυγλυκοσιδικών μονογλυκερολαιθέρων και μονοανθρακικών μετρήθηκε σε σύγκριση με το C₁₂αλκυλο πολυγλυκοσίδιο για δύο τιμές σκληρότητας νερού απουσία λιπαρού εδάφους. Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με το DIN 53 902. Το C₁₀και Γ₁₂Οι αλκυλοπολυγλυκοσιδικοί μονογλυκερολικοί αιθέρες παρήγαγαν μεγαλύτερο όγκο αφρού από τον C₁₂αλκυλο πολυγλυκοσίδιο. Η σταθερότητα του αφρού είναι σημαντικά μεγαλύτερη στην περίπτωση του C₁₂μονογλυκερολαιθέρας από ό,τι στην περίπτωση του C₁₀ παράγωγο σε 16°dH. Το Γ₁₄Ο αλκυλοπολυγλυκοσιδικός μονογλυκερολικός αιθέρας δεν συγκρίνεται με το C₁₀και Γ₁₂ παράγωγα στην αφριστική του ισχύ και, συνολικά, τα ποσοστά χειρότερα από το C₁₂αλκυλο πολυγλυκοσίδιο. Τα μονο-ανθρακικά με μήκη αλκυλικής αλυσίδας n των 8 και 12 διακρίνονται από πολύ χαμηλούς όγκους αφρού, όπως θα αναμενόταν από ένα υδρόφοβο αλκυλοπολυγλυκοσιδικό παράγωγο.